منصور اسانلو آزاد شد. با خشنودی این خبر را دریابیم و آزادی او را جشن بگیریم. برای من اما یک سئوال مطرح می شود. چرا رژیمی که همین دیروز دست به آن جنایت بی سابقه و هولناک زد، درست در چنین مقطعی اقدام به آزادی این مبارز بزرگوار می کند؟ بنظر من این سیاست شل کن، سفت کن حاکمیت است تا هر زمان که شرایط جامعه بواسطۀ اعمال بشدت وحشیانۀ سرکوب به حد انفجارمی رسد و به طبع آن غیر قابل کنترل می شود، با یک یا دو حرکت سنجیده، پتانسیل انفجاری موجود در جامعه را کاهش دهد. دیروز با آن وضع فجیع هالۀ سحابی را به شهادت رسانید و جنازه اش را پس از دزدین خودسرانه دفن کرد، امروز منصور اسانلو را آزاد می کند تا کمی از شدت بحران در جامعه بکاهد و از سوق دادن جامعه به مرز غیر قابل کنترل شورش و قیام جاوگیری کند و فردا قطعاً مبارز دیگری را از پای در می آورد. باید به این سیاست شل کن، سفت کن رژیم پایان داد و پس از آزادی منصور اسانلو ذره ای از خواستهای خود عقب نشینی نکرد. نباید اجازه بدهیم در ازای آزادی این مبارز، ستاره ای دیگر از آسمان فرو کشد.
